Conxuro dunha queimada, Paula (Galiza, España)

(republicado del blog de la autora: ¿Esquizoqué?)


Farta de ter unha espiral no medio do cerebro,
Farta de esperar, e de desesperarme
Farta de voltar e voltar aonde menos é que eu gosto
Farta de aqueles de vos que non entendedes nada

esta noite conxuro o "eu me enfronto"
fágomo mirar por min mesma adentro
moi adentro coa cita da médica para moreas de pastillas ben abertas
a miña forma de entendelas, coma sempre
pastillas como sustitutas puntuais de apertas
pastillas para cando a noite sexa máis forte que eu
pastillas para cando quieras voltar e eu non permita
pastillas para olvidar tanto como te quixen agora que non te recoñezo

tamén me enfronto
con alivio de que a venganza non esté no meu repertorio
as persoas que me fixeron dano porque non souperon facer outra cousa
e quíxéronse volver odiosas
para non recoñecer cánto amor necesitaban

Enfróntome ás miñas necesidades de afecto non para negalas,
nen para facerme a forte ou finxir autosuficiencia
senón para elevar ben a cabeza por te-las, con orgullo

Enfronto a miña soidade con máis medos que certezas
e a miña tristura con cariños de gatos e persoas amigas
presentes e futuras vou seguir facendo amigas o resto da miña vida
vou abrazalas e coidalas e decirlles que me poden chamar a cualquer hora
vou enfrontar a angustia tola de no creerme merecedora de amor
e ainda vou agradecer, a quen intentou que me angustiase, esta oportunidade de metela no conxuro

Enfronto os peores pensamentos coa razón do amor que os paraliza
enfronto a miña desaparición fantaseada coa compañía alegre de quen voltou do susto
e coa lembranza seria e consecuente das que non puideron voltar,
Enfronto danos a min mesma e subidas de tensión con momentos de erotismo inesperado,
con esa porta que abre sempre caixas de sorpresas

Enfronto a miña ansiedade e impaciencia ante os vínculos que empezan
con toda a alegría retranqueira da que ainda son capaz
Enfronto a falta de alegría con música e conxuros como este, de ahora en diante
Enfronto que non son poeta, senón meiga, cunha respiración ben diferente.